GRONKOWIEC - Informacje - gronkowce i paciorkowce

Jak zwalczyć gronkowca i paciorkowca

Gronkowce są pospolitymi , wszędobylskimi bakteriami , występują w powietrzu, wodzie, ściekach i na przedmiotach. Mają kształt kuli i układają się w charakterystyczne grona.

Bakterie gronkowca złocistego skupiają się w grona tworząc grupy komórek w ten sposób ,że niszczona przez system odpornościowy jest warstwa zewnętrzna, a te które znajdują się wewnątrz, rozmnażają się w dalszym ciągu i zostawiają w komórkach silnie toksycznie jady, które zatruwają organizm poprzez zachwianie homeostazy (równowagi) i przyczyniają się do powstania i rozwoju wielu chorób.

Staphylococcus aureus - gronkowiec złocisty i Staphylococcus pyogenes- ropny jest najczęstszą przyczyną zmian ropnych występujących u człowieka - objawy : czyrak, trądzik nieżyt dróg oddechowych i moczowych, zapalenie ucha środkowego, płuc, mózgu

Gronkowiec i paciorkowce wywołują ropne choroby skóry. Zdrowa skóra, która nie jest uszkodzona broni się sama. Do zakażenia dochodzi, gdy przy obniżeniu odporności organizmu drobnoustroje wnikają do ujść mieszków włosowych, gruczołów łojowych i potowych. Sprzyja temu współistnienie chorób., którym towarzyszy świąt, powodujący drapanie, jak świerzb, wszawica, a u dzieci pokrzywka.

Choroba gronkowiec złocisty występuje u około 60% ludności w przedsionku nosowym. Spotkać go również można na błonach śluzowych górnych dróg oddechowych.

Zakażenie gronkowcowe na skutek niewłaściwego i przesadnego stosowania antybiotyków, w tym głównie pencyliny, doprowadziły do powstania licznych szczepów opornych na leczenie, co stanowi obecnie jeden z trudniejszych problemów klinicznych.

Jak pozbyć się gronkowca złocistego.

Dr med. Paweł Grzesiowski w artykule "Nosicielstwo i patogenność" pisze:

"Poważne niebezpieczeństwo stanowiš wielooporne gronkowce pochodzšce ze środowiska szpitalnego (tzw. MRSA, MRSE), które są często wrażliwe tylko na jedną grupę leków (glikopeptydy np. wankomycyna). To bardzo niebezpieczne i na całym świecie obserwuje się narastanie tego zjawiska w wyniku powszechnego nadużywania (w medycynie ludzkiej, weterynarii i rolnictwie) antybiotyków. Są już niestety pierwsze na świecie (także w Polsce) szczepy oporne na wankomycynę!!

Dlatego coraz częściej poza antybiotykami w leczeniu zaburzeń relacji "gronkowce-człowiek" stosuje się metody alternatywne, probiotyki, barwniki roślinne, immunostymulacje itp. Niestety nie istnieje jeszcze bezpieczna specyficzna szczepionka przeciwgronkowcowa, a poza tym istniejš pewne obawy przed powszechnym jej stosowaniem, bo nie wiemy czy bakteria, która zajęłaby miejsce gronkowców będzie tak dla człowieka łaskawa."

Paciorkowce są rodzajem kulistych bakterii Gram dodatnich. Ich podziały zachodzą wzdłuż jednej osi i dlatego rosną one w łańcuchu lub parach.

Chorobotwórczymi dla człowieka są: Streptococcus pyogenes - paciorkowiec ropny, Streptococcus viridans - paciorkowiec zielenišcy, Streptococcus faecalis - paciorkowiec kałowy.

Wywołujš zmiany ropne w różnych tkankach. Cechuje je duża inwazyjność. Wytwarzają hialuronidazy (enzym ułatwiający inwazję drobnoustrojów z wrót zakażenia w głąb skóry i tkanki łącznej) oraz zdolność do tworzenia toksyn: streptolizyn (jady bakteryjne wytwarzane przez paciorkowce) i hemolizyn (substancje zawarte w osoczu krwi, o właściwościach hemolizowania, czyli niszczenia krwinek czerwonych.

Paciorkowiec zieleniący jest saprofitem (organizmy cudzożywne odżywiające się związkami organicznymi pochodzącymi z rozkładu martwych szczątków roślin i zwierząt) jamy ustnej (flora bakteryjna).

W jelicie występują enterokoki, czyli paciorkowce kałowe (w pewnych warunkach np. podczas leczenia antybiotykami, mogą stać się chorobotwórcze).

Wiele antybiotyków niszczy florę bakteryjną przewodu pokarmowego i w związku z tym pozbawia ustrój witamin przez nią wytworzonych. Zakłóca to równowagę mikrobiologiczną, doprowadzając do niepohamowanego rozwijania się innych bakterii i grzybów na dane antybiotyki niewrażliwych. Rozwija się wówczas stan zapalny błon śluzowych, szczególnie dokuczliwy w jamie ustnej, pochwie, odbytnicy, dochodzi do wymiotów i biegunki.

Zjawisko oporności rozprzestrzenia się i jedne bakterie przekazują geny drugim. Przyjmuje się, że zakażeń szpitalnych przy obecnym stanie posiadanych środków do ich zwalczania uniknąć się nie da, są one niejako płaconą ceną za wyleczenie z podstawowej choroby.

Objawy zatrucia gronkowcem występują szybko po spożyciu zakażonego pokarmu (1,6 godzin). Początkowo pojawiają się intensywne wymioty, bóle nadbrzusza, biegunka, osabienie krązenia. Temperatura jest tylko nieznacznie podwyższona, może być też obniżona. Zatrucie szczepami gronkowca może spowodować zapaść i zagrożenie zgonem.

Zakażenia gronkowcowe zazwyczaj dzieli się na:

zapalenie ropne stawów,
zapalenia szpiku i kości,
choroby układu oddechowego: zapalenie oskrzeli, opłucnej, płuc, ucha środkowego, zatok obocznych nosa, gardła i migdałków,
choroby przewodu pokarmowego: zapalenie jelit (rzekomo błoniaste, martwicze itp.), zatrucia pokarmowe, odzwierzęce
zatrucia pokarmowe,
choroby układu moczowego: odmiedniczkowe zapalenie nerek, zapalenie cewki moczowej, zapalenie pęcherza,
zapalenie opon mózgowo - rdzeniowych.
zespół oparzonej skóry (SSS - scalded skin symdrome),
posocznice i ropowice, zapalenie sutków,
choroby skórne: ropnie, czyraki pojedyncze i mnogie, trądzik, zastrzał, zakażone rany itp.
zespół wstrzšsu toksycznego (TSS - toxic shock syndrome)

Zapoznaj się z kuracją u dorosłych lub u dzieci, oraz z wskazanymi, potrzebnymi produktami.

Odkrywca penicyliny Aleksander Fleming już około 60 lat temu ostrzegał, że w zainfekowanym organiźmie szkodliwe bakterie mogą nabyć odporność na penicyline. Jeśli kuracja nie zniszczy wystarczającej liczby zarazków, ocalałe wydadzą uodpornione potomstwo, które się szybko namnoży.

W efekcie choroba przypuści ponowny atak i nie będzie jej już można wyleczyć penicyliną.W książce "Paradoks antybiotyków" Stuart Levy zauważa: "Rzeczywistość potwierdziła obawy Fleminga, a nawet okazała się okrutniejsza niż przewidywał".

Dlaczego ?

Otóż zaobserwowano, że geny (odcinki łańcucha DNA) pewnych szczepów bakterii produkują enzymy neutralizujące działanie penicyliny. W efekcie nawet długotrwałe kuracje penicylinowe często nie skutkują.

Zrozumiano, że w nabywaniu oporności bakterie wykazują zdumiewającą pomysłowość np. potrafią wykształcać nieprzenikalne dla antybiotyków ściany komórkowe, lub tak się modyfikować pod względem chemicznym, że antybiotyk przestaje na nie działać. Mogą też wypompowywać antyiotyk równie szybko, jak go wchłoneły ,albo pozbawić go siły oddziaływania, powodując jego rozpad.

Naukowcy ze zgrozą odkryli, że bakterie wymieniają między sobą geny. Na początku uważano, że zdolne są do tego tylko blisko spokrewnione szczepy , ale potem, te same geny odporności wykryto u zupełnie odmiennych szczepów. Dokonując takich wymian, rozmaite rodzaje bakterii stały się niewrażliwe na wiele powszechnie stosowanych leków. Dlatego też , medycyna naturalna powraca do łask.

Tajemniczy pasożyt - Candida albicans - grzyb drożdżopodobny - grzybica